Over mij
Anka Steinfort
Geboren als sproetenkop in Friesland, groeide ik op als wildebras in Gelderland en ging na mijn sportcarrière studeren in Groningen. Eerst de propedeuse aan de Sport Academie, daarna HBO Maatschappelijk Werk. Mijn eigen verliesgeschiedenis is een drijfveer geweest om me verder te scholen op het gebied van psychische hulpverlening. Ik deed de Post HBO Omgaan met Verlies bij Riet Fiddelaers en Sabine Noten. Met Sabine werkte ik overigens ook mee aan het tot stand komen van haar boek Stapeltjesverdriet. Ik was één van haar geïnterviewden.
Omdat ik als ex-topsporter zo het belang heb kunnen ervaren van het verbinden van lichaam en geest volgde ik de drie jarige lichaamsgerichte opleiding VideoGestalttherapie die oa gebruik maakt van TA, NLP en hypnose technieken. Omdat we onszelf als mens niet los kunnen zien van onze context ben ik me ook gaan scholen in contextuele therapie en familieopstellingen. Systemische opleidingen deed ik oa bij Phoenix en verfijnde dit werk middels opleidingen rondom traumaopstellingen (IOPT/IZR) bij Franz Ruppert en Interakt.
Uiteraard volg ik ieder jaar de nieuwste ontwikkelingen op het gebied van trauma, rouw, zingeving en identiteit.
Inspiratiebronnen/leermeesters zijn: Bert Hellinger, Wibe Veenbaas, Franz Ruppert, Vivian Broughton, Piet en Mary Weisfelt, Gwen Timmer, Deb Dana, Peter Levine, Gabor Mate.
Hoort minder, luistert des te beter
Anka Steinfort
Wie ben ik nog meer?
Ik ben gelukkig getrouwd en alweer heel wat jaren heerlijk wonend in Nuenen. Samen kregen we twee prachtige zonen die beiden bezig zijn hun dromen waar te maken. Ik ben nog steeds sportief maar soms ook ronduit lui, ik hou van cultuur en natuur, ben reislustig, nieuwsgierig, avontuurlijk, zie mezelf als diepzielduiker, ben soms schrijfster, filosofeer graag met vriend(inn)en en gebruik als wegwijzer mijn hartsverlangen. Ik ben geïnteresseerd in groeisprongen, bestaansvragen en transities, koester de vonk in mezelf, schuw taboes niet, ken de waarde van het wachten in dat wat eerst nog zinloos is (zonder woorden) en luister naar het fluisteren, ondanks mijn minderhorendheid. Ik heb een groot vertrouwen in eigen wijsheid, mogelijkheden en zelf herstellend vermogen. Ik ben dankbaar en rijk voor het voedende netwerk wat ik om me heen heb, ze vormen een veilige haven waardoor ik steeds weer ook mijn eigen levenssprongen durf te wagen.
