veraspiero

Ingesponnen in de draden van een cocon Lijk ik verstrikt geraakt in het web van mijn illusies Ervaar even geen zicht meer op bestemming en oorsprong Voel het sterven van desillusies Niets meer te doen of te laten Wat me rest is zijnde me op het onbekende te verlaten En een allesomvattend nemen van dit […]

Een leegte Anders als voorheen Verbonden nu Met mezelf en de natuur om me heen ’t Brengt een nieuwe nieuwsgierigheid Als een fonkelnieuw verlang Rust en vertragen Zet andersoortige trillingen op gang Ik zink een laagje dieper De aarde gecentreerd in mij In deze verfijnde afgestemdheid Komen divergerende frequenties vrij Is dit kosmisch ontwaken? Met

Wezenloos Zonder tijdsbesef Viel ik in duizend deeltjes uit elkaar Om me heen een niets Stierf ik duizend doden bij elkaar Afgescheidenheid Zo ontelbaar groot Houvast onvindbaar Onveiligheid onverdraagbaar Bevroren bijna dood Angstvallig lijm en liefde ik alles bij elkaar En dan is daar NU die stem Zij het soms nog wat onzegbaar Ze nodigt

Van binnenuit een diep verlangen Zo kunnen voelen een waarachtig langen Mijn mond kan de vrucht bijna proeven Zo zwanger ben ik van heel authentieke behoeven En er is deels ook dat bange Wetende dat als ik aan dit wezenlijke geboorte wil geven Ook iets wil sterven in dit leven Durf ik mij los te

Wie ben ik zonder alle navelstrengen? Wie ben ik en wat kom ik hier brengen? Wie ben ik als ik me niet meer met afgeleide identiteiten kan verzengen? Wie ben ik zonder mijn ego te verlengen? Ben ik Liefde Ben ik Licht Ben ik de Bron Van waaruit alles begon Wat is mijn oorsprong Wat

Het gevoel van ze moesten eens weten? Worstelingen met je schaamte en schuld Angst door de mand te vallen Een slecht geweten Willen onderduiken Zodat onaangename sensaties worden verhuld Wist je dan niet? Dat door deze struisvogelpolitiek Jijzelf nooit echt zal kunnen ontluiken Juist voedingsbodem is Voor verslaving en andere misbruiken Je verschuilen achter een

Het schemert in mij Is het nu donker of is het licht? Denken vertroebeld mijn ware (ge)zicht Ik tril Sluit me af Adem vernauwd Waarom dan toch Reageer ik zo uit lijfsbehoud Waarom schrik ik vd rillingen in mijn wervelkolom? Bang ben ik verlammend en zo wezenloos Toch geef ik gehoor Ook al ben ik

Eerst nog sprakeloos Kijkt ze de wereld in Woordeloos Proeft ze Weegt de levenszin Zinloos Onuitgesproken Heeft ze weet Dat in het uitdrukken Wat is onbesproken Heling komt Verbinding geeft wat was gebroken Haar eigen stem welkom hetend Was niet vanzelfsprekend Zichzelf nu wel bestemming geven Brengt haar zinnen langzaam tot leven Hierdoor worden in

Vrouw Poortwachter van de grot Eeuwenlang verborgen gebleven Mag het nu weer in ons leven Vrouw Moeder van alle dromen Uit voorzorg lang vergeten Mag het nu tevoorschijn komen Vrouw Baarmoeder van het diepe weten Hoedster van de natuur zoals die is Een lang vervlogen geheim nu niet meer een gemis Vrouw Jouw wijsheid drijft

Ik huil niet Maar de tranen willen stromen over mijn wangen Als een steen waren ze Op mijn hart drukkend Vallen ze nu op de grond in stukken Het was zo zwaar En daar vind ik haar Ik pak ze op en koester haar Zachtjes op mijn buik Wieg haar zorgzaam heen en weer Steeds