Over Innerlijke Veerkracht

Naast dat mijn praktijknaam een ode is aan mijn topsport trampolinespringen – welke me in alle opzichten veel heeft gebracht – is het weer toegang krijgen tot innerlijke veerkracht een belangrijk instrument om lekker in ons vel te zitten. Als mens beschikken we van nature over een zelf herstellend vermogen. Veerkracht is ons natuurlijk vermogen om te herstellen; het vermogen om terug te veren als je te maken krijgt met pijn en tegenslag zoals verlies en afscheid. Bij het trotseren van een aanhoudende storm heb je veerkracht nodig. Veerkracht om mee te buigen en weer overeind te komen. We hebben veerkracht nodig om teleurstelling en pijn te integreren in ons levensverhaal en te zoeken naar een nieuwe weg. Als we door traumatische ervaringen verstard of bevroren zijn kan je nauwelijks meebuigen en is er kans dat je knakt.

De basis voor veerkracht wordt gelegd in de hechtingsperiode; hoe je ontvangen en aangemoedigd bent. Als je hebt ervaren dat je je kunt toevertrouwen aan de ander, dat ze er zijn voor troost en dat ze je ook weer loslaten om de wereld te ontdekken, dan ontwikkel je wortels van veerkracht die stevigheid geven als het stormt. Niet iedereen wordt altijd even veilig en liefdevol ontvangen. Crisis brengt eerdere hechtings/levensthema’s aan het licht en dwingt ons dat we onze weg opnieuw moeten (onder)zoeken. Zoals je het tot nu toe hebt gedaan werkt niet meer. En hoe wel is nog niet duidelijk. Soms ligt er een nog niet geziene blokkade aan ten grondslag. Deze in alle veiligheid ont-dekken opent vaak een nieuw perspectief in wat je anders wilt in je leven, soms ook ontdek je dan wat je roeping is.
Samen kijken we hoe je in het hier en nu weer toegang krijgt tot jouw veerkracht. Voorwaarde daarvoor is de nabijheid van secure bases in je leven die zowel caring als daring vertegenwoordigen. Iets of iemand als hulpbron waar je je welkom voelt én die je inspireert en aanmoedigt. Wat houvast geeft in moeilijke tijden.

Mensen die zowel veiligheid en vertrouwen geven kunnen (zoals bij mij) sportcoaches zijn, die ene leraar, je opa of oma, je ouders, maar ook een symbool of (kracht)dier. Het moedigt je aan om te oefenen met nieuw gedrag, ze dagen uit tot het doen van ontdekkingen en ze nodigen uit tot te durven falen, wat namelijk noodzakelijk is om tot groei en ontwikkeling te komen. Vallen en opstaan, buiten de gebaande paden gaan, vraagt veerkracht en verduren omdat we voorbij onze comfortzone, even een gevoel van loshangen en geen grip ervaren. In die onzekerheid is het ondersteunend als er bedding is van een gids en/of getuige. Gezonde tegenovers, zodat je durft te experimenteren en nieuwe ervaringen kunt opdoen.